Ik maak zo nu dan ook portretfoto’s voor vakbladen.

Voor DACE (het kennisnetwerk voor Cost Engineers en Value Managers in Nederland) leg ik al enige tijd bijeenkomsten en cursussen vast. De fotoreportages worden onder andere gebruikt op de website en in nieuwsbrieven.

DACE heeft ook een magazine: VIEWonVALUE. Dat is een nieuwe uitgave die dit jaar voor het eerst is verschenen. Voor één van de interviews in het magazine werd ik gevraagd de fotografie te verzorgen.

Hoe pak ik dat aan? Om te beginnen luister ik goed naar de briefing van de redactie: wat is het doel van het artikel, wat wil het magazine uitstralen en welke beelden zijn er nodig? In dit geval vroeg men om beelden die open en benaderbaar zijn, maar toch een zakelijke uitstraling hebben.

Bij een magazine moet er daarnaast ook vaak worden voldaan aan technische vragen: bepaalde beelden moeten verticaal gebruikt kunnen worden op 1 gehele pagina (en een pagina van een magazine heeft een wat andere beeldverhouding dan het beeld uit de camera, dus daar moet rekening mee worden gehouden), of wellicht als een dubbele spread (over twee pagina’s). Vaak moet er ook nog ruime overblijven om bijvoorbeeld tekst in kwijt te kunnen. Kortom, er zijn een boel factoren waar je als fotograaf rekening mee moet houden.

Bijna altijd worden dit soort beelden op locatie geschoten. Je bent als fotograaf dus afhankelijk van de omgeving. Voordat ik foto’s ga maken, ga ik daarom even rondkijken om een idee te krijgen van de mogelijkheden. De geportretteerde heeft immers vaak ook maar beperkt de tijd, dus zodra je gaat schieten, moet je al weten wat je gaat doen. Het kan ook handig zijn om bepaalde lichtopstellingen van te voren al klaar te zetten en te testen.

Afgezien daarvan moet je er rekening mee houden dat je onderwerp niet gewend is om voor een camera te staan. Enige coaching en motivatie is dus ook van belang! In dit geval ging dat erg soepel; de geportretteerde heer had een uitstekende kledingkeuze gemaakt, en met een natuurlijke vlotte uitstraling was dit eigenlijk een ‘makkie’. In circa 20 minuten hebben we een serie bruikbare beelden geschoten waarvan er uiteindelijk 3 zijn gebruikt. Hieronder zie je een voorbeeld uit het magazine:

portretfotografie voor magazine fotograaf Evert Doorn